ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013

Δεκ 23, 2013 Νέα 0

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και μια διάχυτη ατμόσφαιρα αγάπης και καλοσύνης υπάρχει στην ατμόσφαιρα. Ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Κόσμος κυκλοφορεί και μπαινοβγαίνει στα μαγαζιά. Δεν αγοράζουν πολλά, αλλά υπάρχει κίνηση, μια ανάσα στην επιχειρηματική ασφυξία που πνίγει τόσους μήνες αυτή την πόλη, όπως και άλλες της Ελλάδας. Τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μια αφίσα μας ενημερώνει ότι θα ανοίξουν ξανά όταν θα επιστρέψουμε στη δραχμή. Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του! Μια απλή καταγραφή της πραγματικότητας, αυτή τη στιγμή, θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα μια σουρεαλιστική ταινία.

Σε λίγο ο χριστιανικός κόσμος θα γιορτάσει ίσως τη μεγαλύτερη γιορτή του. Τη γέννηση του θεού που πιστεύουν και το να δίνεις και να παίρνεις αγάπη είναι πλέον της μόδας. Αυτή είναι η βιτρίνα της πόλης. Αν μπεις λίγο πιο μέσα στο «μαγαζί» θα δεις ότι τίποτε δεν είναι τόσο όμορφο και καλό όσο φαίνεται απ’έξω! Δηλαδή;

Στους δρόμους τα αυτοκίνητα είναι μποτιλιαρισμένα. Όλοι ξέρουν ότι όλος ο κόσμος θα κατέβει κάτω, όμως ελπίζουν ότι αυτοί θα βρουν κάπου να παρκάρουν, κοντά στο σημείο που θα πιουν τον καφέ τους. Όλη η πόλη πίνει το καφέ της, σιγά-σιγά, σκοτώνοντας το χρόνο της και αναμασώντας μεγάλα και κούφια λόγια.

Τα λεωφορεία είναι γεμάτα. Φαίνεται ότι τα σπίτια έχουν αδειάσει. Όλη η πόλη είναι κάτω, είτε θέλει να ψωνίσει είτε κάνει ότι ψωνίζει! Το ονόμασαν shopping therapy! Ψευδαισθήσεις που τονίζουν, στο υποσυνείδητο, αυτό που είναι η πραγματικότητα. Δίπλα ακριβώς τα καροτσάκια από το σούπερ μάρκετ ή αυτά που προορίζονται για τα μωρά χρησιμεύουν για τη μεταφορά πραγμάτων που ελπίζουν οι νέοι περιθωριακοί ότι θα μπορούσαν να έχουν κάποια αξία και να βγάλουν, έτσι, ένα πενιχρό μεροκάματο. Περιμένουν με τη σειρά τους να «ψαρέψουν» από το κάδο σκουπιδιών το «θησαυρό». Λίγο πιο πέρα, στους κεντρικούς δρόμους, αλλά και στα φανάρια, επαγγελματίες ζητιάνοι παλεύουν να βγάλουν ένα μεροκάματο.

Ο κόσμος περνά δίπλα τους. Το περιθώριο και το κεντρικό σώμα της κοινωνίας συνυπάρχουν, στην κυριολεξία, το ένα δίπλα από το άλλο, χωρίς ο σχετικά βολεμένος να κάνει τον κόπο να δει τον άλλον ή θέλει να κάνει ότι δεν το βλέπει. Γιατί έτσι τον βολεύει.

Μέρες γιορτινές. Κοντά στα δικαστήρια μαζεύονται οι οπαδοί της Χρυσής Αυγής για να διαμαρτυρηθούν για τις διώξεις τους. Στην άλλη άκρη του κέντρου της πόλης, αυτοί που παλεύουν ενάντια στο φασισμό κάνουν διαδήλωση ενάντια στη συγκέντρωση των χρυσαυγιτών. Κίνδυνός οι δύο πορείες να συγκρουστούν και να γίνουν φασαρίες. Αστυνομικές δυνάμεις φυλάνε τα περάσματα για να διαφυλάξουν την καλή τάξη σε μια πόλη που βράζει, όπως ένα ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί.

Δεν έχουν κόσμο και οι δύο διαδηλώσεις. Πολλοί από τους υποστηριχτές της μίας ή της άλλης άποψης έχουν συνταχθεί με το σόπινγκ (shopping) ρεύμα, αυτό είναι το σώμα της πλειοψηφίας στις μέρες μας. Σε κάθε γωνιά φυτρώνουν δέντρα ή θάμνοι που βγάζουν φρούτα υποκρισίας και οχαδερφισμού. Φτιάχνουν ένα στρώμα, όπου πολύ εύκολα φυτρώνουν παράσιτα φασιστοειδή εδώ και εκεί. Μέχρι και το επίσημο μάρκετινγκ της Εκκλησίας κρατά αποστάσεις, δεν τολμά όμως κανείς να επιτεθεί ουσιαστικά στη ρίζα του προβλήματος που απειλεί τη συνοχή της κοινωνίας.

Ποια Χριστούγεννα γιορτάζουμε άραγε; Κατά πόσο οι χριστιανοί έχουν βουτήξει σε ένα νέο είδος ειδωλολατρίας, μη έχοντας καμία επαφή ούτε με το άνιμα ούτε με το πνεύμα της θρησκείας τους; Σε μια ζωή χωρίς νόημα το α-νόητο είναι η επίσημη ιδεολογία.

Εικόνες από την πόλη περνούν πίσω μας, τονίζοντας αυτή την αντίθεση που ένα μοντάζ, σε στιλ ιδεολογικού, σύμφωνα με τον Αϊζενστάιν, θα μπορούσε να δημιουργήσει νέα νοήματα και ιδεολογικές θέσεις. Μια διαδικασία στην οποία πολύ λίγοι μπαίνουν στον κόπο να την ακολουθήσουν.

Γιάννης Φραγκούλης